Zwykłe świadczenie z tytułu bezrobocia

W zasadzie, jeśli osoba zatrudniona lub uczeń w zawodzie traci pracę, ma prawo do zasiłku dla bezrobotnych, pod warunkiem, że:

• zarejestruje się w charakterze bezrobotnego w urzędzie ds. zatrudnienia i złoży wniosek o świadczenie;
• jest bezrobotny lub wykonuje prace w wymiarze nie większym niż 15 godzin w tygodniu;
• pozostaje do dyspozycji w zakresie zatrudnienia, tzn. jest w stanie pracować i chce przyjąć dowolną odpowiednią ofertę zatrudnienia oraz aktywnie poszukuje pracy;
• zaliczył okres oczekiwania na uprawnienie do świadczenia z tytułu bezrobocia, to znaczy wykonywania działalności zawodowej poddanej obowiązkowi składkowemu przez co najmniej 12 miesięcy w czasie ostatnich dwóch lat. W pewnych okolicznościach do lipca 2012 r. do wypełnienia tego warunku wystarczy 6-miesięczny okres zatrudnienia.

Osoba bezrobotna ma obowiązek wykorzystywać każdą możliwość do znalezienia pracy. Musi również wypełniać obowiązki zawarte w umowie integracyjnej, jaką agencja ds. zatrudnienia z nią zawiera.

Świadczenia nie są przyznawane przez maksymalny okres dwunastu tygodni (Sperrzeit), jeśli dana osoba bez ważnego powodu:

• sama zakończyła pracę;
• odmawia podjęcia pracy proponowanej przez urząd ds. zatrudnienia;
• odmawia uczestnictwa w rozsądnych działaniach zmierzających do znalezienia pracy;
• ignoruje wezwania do stawienia się w urzędzie ds. zatrudnienia lub nie rejestruje się niezwłocznie jako osoba poszukująca pracy.

Podstawowe świadczenia dla osób poszukujących pracy (świadczenie z tytułu bezrobocia II/zasiłki socjalne)

W trakcie lub po okresie otrzymywania świadczenia z tytułu bezrobocia można korzystać ze świadczeń z tytułu bezrobocia typu II, jeśli jest się osobą:

• zdolną do podjęcia pracy;
• pozbawioną środków do życia;
• w wieku między 15. a 65. rokiem życia (lub po osiągnięciu zróżnicowanego progu wieku zgodnie z art. 7a księgi II kodeksu socjalnego – Sozialgesetzbuch, SGB II);
• zamieszkałą w Republice Federalnej Niemiec.

Beneficjenci niezdolni do pracy, którzy żyją z beneficjentem pozbawionym środków do życia, zdolnym do pracy w ramach „wspólnoty w potrzebie” (Bedarfsgemeinschaft), mają prawo do zasiłków socjalnych na zaspokojenie swoich potrzeb życiowych, jeśli nie należą do kategorii osób, których dotyczy księga XII Kodeksu Socjalnego (Sozialgesetzbuch, SGB XII).